yalnız kadınlar

Kadınların birbirlerine kızgınlığına çoğu kez çaresizlik neden olur. birbirini anlamanın çaresizliği, birbirine kızmanın kolaylığını da beraberinde getirir. kadınlar bu role mahkum edilirler. isteklerini açıkça belirtmekten, görüşlerini serbestçe dile getirmekten, düşündüklerini dosdoğru söylemekten mahrum edilmişlerdir. kararları erkekler verir. onlara kalan, yalnızca hemen herkesin bildiği kadınca entrikalar ya da kadın kurnazlığı diye tabir edilen, alttan alarak, yaltaklanarak, ağzından girip burnundan çıkarak, dolap çevirerek, cilveleşerek, kendi isteklerini erkeğin görüşleriymiş sanmasına yol açacak oyunlardır. buna mahkum edilmişlerdir. ta çocuk yaşta bunu öğrenirler, öğrenmek zorunda kalırlar. yüzlerindeki o merhamet uyandırıcı dertli boynu büküklük havası, seslerindeki o kaderin sillesine açık rüzgarlar, davranışlarındaki sahte tevekkül, ta o zamanlar yerleşir benliklerine ve bu, onların kaderi olur artık. halk arasında işini bilen akıllı kadın diye de bunlara denir. erkeklerini iktidarını sarsmadan, onlarla yaırşmadan, erkeklerin gururlarını ve egolarını okşayarak, pohpohlayarak, görünüşü kurtararak, hep kendi isteklerini bu tür numaralarla erkeklere yaptırabilen kadınlar herkesin gözünde akıllı kadın olur, bizim gibiler de problemli, mutsuz kadın...

Hem kendi olmak, hem kadın olmak, asıl gerçekçi olup imkansızı istemek budur.
Her insan, kendi olması karşılığında topluma bir bedel öder. az ya da çok, ama mutlaka bir bedel. kimse bedelsiz kendi olamaz.
Bu bedel çoğu kez yalnızlıktır.