Kelimeler, Sokaklar ve Evler..

Şimdiyse sapına kadar sağduyulu,hesapçı biri olup çıktım.Başkalarına benzemek istemiyorum.Kurdukları düşlerin onları ne hale getirdiğini görüyor ve aynı duruma düşmek istemiyorum.Buna izin vermeyeceğim.Hayalet kişiler hep uykularında ölüyorlar.Bir iki ay süreyle yüzlerinde garip gülümseme ile dolaşıyorlar ortalıkta.Yok olma sürecine çoktan girmişler gibi,çevrelerinde bir ''başkalık'' ışıltısı beliriyor.Bu belirtileri,hatta ondan önceki uyarı işaretlerini gözden kaçırmak olanaksızdır.Yanaklara yayılan pembe hafifliği,her zamankinden daha iri görünen gözleri,ayaklarını sürüyerek sersem sersem dolaşmalarını,gövdelerinin alt yarısından yükselen pis kokuyu.Ama onlarınki mutlu bir ölüm oluyor galiba.O kadarını kabul ederim.Zaman zaman onlara özendiğim bile oldu diyebilirim.Ama ben pes etmeyeceğim.Buna izin vermeyeceğim.Canımla ödeyeceğimi bilsem bile,sonuna kadar direneceğim.