Bu aptalca...
Neden bu kadar canım yanıyor?
Onu çok az tanıyordum.
Sadece birkaç aydır...
Ona özel dünyalar verebilirdim,ipek sicime safirler ve zümrütler gibi asılı dünyalar.
Ona verebilirdim...
Bitmesine yakın gözleri geliyor aklıma; beni tutkusuzca süzen o soğuk ifadeli,istediğini bilen bakışları...
Sonunda bana söyledi; ama ben daha o söylemeden biliyordum, gözlerinden belliydi.
Beni artık sevmediğine karar verdi.

şeyler

rahatlık eksikliği korkunçtu-ki kuşkusuz en kaygı verici olanı da buydu. maddi, somut bir rahatlık değil; bir çeşit serbestlik, aldırmazlık. sinirlenmeye, gergin, açgözlü olmaya-kıskanmaya da denebilir- yatkındılar.