Havuzda İki Yansı

Şimdi hâlâ dünyada, büyük kıyı kentlerinde yaşıyorum; anısını kesin olarak anımsamadığım bir şeyim eksikmiş gibi geliyor bana. Ne zaman neşe, aptalca gülümseyişleriyle içimi sarsa, kendi kendisini öldüren, ama gene de yaşamayı sürdüren tek adamın ben olduğumu düşünüyorum. Ama bu, ciddileşmeme yetmiyor.

bir gün, ilk kez bir apartmanda sevişmişler ve aynı tramvaya binerek birlikte dönmüşlerdi. Zdena tramvayda, sıranın bir ucuna oturmuştu. tramvay sallanıyordu. somurtkan, kapalı ve şaşılacak derecede yaşlı bir yüzü vardı. niye bu kadar keyifsiz olduğunu sorduğunda, sevişmelerinden hoşnut kalmadığını, kendiyle bir entelektüel gibi seviştiğini söylemişti kadın.