mektup

yirmi yıl önce yaptığımız şeyi şimdi düşündüğümde, o zaman ki durumumuzun ne kadar tehlikeye açık olduğunu görüyorum, mücadeleye daldığımız için çoğunlukla görmezden geldiğimiz ya da görmediğimiz bir tehlike. ama şu anda yaşadığımız şey karşısında tuhaf bir biçimde teskin ediyor insanı çünkü tehlikeye açık olmanın, gücümüz olduğunu gösteriyor.



mi Guapo,
her nasılsa gönderdiğin yasemin bahçesi için teşekkür ederim. o bahçede yatıyorum.
duş yaparken aklıma bir fikir geldi: bütün acılar, yollarına devam etmeden önce, HAYIR kelimesine kayarlar. bütün hazların devam etmeden önce EVET kelimesine kayması gibi!
sana EVET diyorum, sürdürdüğümüz hayata HAYIR. yine de o hayattan gurur duyuyorum, yaptığımız şeyden gurur duyuyorum, bizimle gurur duyuyorum. bunu düşündüğümdeyse üçüncü bir kişi oluyorum, ne ben ne sen, sen de aynı üçüncü kişiye dönüşüyorsun - bütün evet ve hayırların ötesinde!

franny glass.

eğer bir şairsen, güzel bir şey yaparsın. yani, sayfanın mayfanın başından kalktığında, arkanda güzel bir şey bırakmış olursun. senin sözünü ettiğin adamlar bir tek güzel şey olsun bırakmıyorlar ki. belki biraz daha iyi olanların bütün yaptıkları, hani kafanın içine girip orada herhangi bir şey bırakmaktan ibaret; ama öyle yapıyorlar diye, sırf bir şey bırakmasını biliyorlar diye, bunların şiir olması gerekmez, tanrı aşkına. bunlar güzel söz sanatına dayanan müthiş çekici -deyim için özür dilerim- dışkılar da olabilirler pekala. malius'un,esposito'nun ve bütün öbür zavallıcıkların yaptığı gibi.